Kazimierz is al meer dan twee jaar onderweg als hij het meest zuidelijk punt van Afrika bereikt met zijn fiets. Hij schrijft aan zijn vrouw dat het tijd is om terug naar het noorden te beginnen reizen.

Het is tijd om afscheid te nemen van de Naaldkaap. Het is hier gezellig en rustig. De vuurtorenwachter bezoekt me soms, samen met mijn vrouw. Af en toe laten ze wat fruit bezorgen, vandaag zelfs een middagmaal. Het was fijn om iemand te hebben om mee te praten, en ik heb wat van de taal geleerd. 

Ik zal je wat gedichten sturen. Beschouw ze als geestelijk voedsel.

Wellicht verstuur ik mijn volgende brieven pas vanuit Kaapstad. Maak je geen zorgen, je begrijpt intussen wel dat ik op deze chaotische onderneming niet altijd tijd vind om je te schrijven. Ik weet dat de reis je bang maakt, maar ik moet het dagdagelijks ondergaan. Moet koken, hout sprokkelen, water zoeken… honderden taken moet ik volbrengen. Dan moet ik nog schrijven en praten en fotograferen. Maar weet je, als ik dan zie dat iemand voor dit werk betaalt, dat ik jouw brood kan verdienen, dan maakt me dat blij en is niks me te zwaar.

Voor alle jouw post kus ik je hard, hard, zo hard! 

De rest van de achterstallige brieven krijg ik morgen in Bredasdorp, of over 5, 6 dagen in Kaapstad.

Kus de kinderen voor me, en geef ze een knuffel (maar alleen als ze zich goed gedragen hebben). Anders kus je gewoon hun voorhoofd in hun slaap. Oh, wat mis ik mijn schatjes, en ik weet dat zij me ook missen. Mocht hun vader bij hen zijn, zou hij ze verzorgen en beschermen. Ik kom eraan. Nog een paar maanden, en ik ben weer bij jullie. Je zou me toch niet naar Azië verbannen omdat ik een pijp rook? Een pijp mag dan wel stinken, ze is gezonder. Spaart de longen.

Jammer dat ik niet alle post heb kunnen ophalen hier. Dan had ik kunnen lezen wat er over mij geschreven werd in Polen. Maar het is niet anders. En er is zoveel post naar me verzonden dat ik hier genoeg ontvangen heb van alles wat me is nagestuurd. Ik heb zo snel gereden de laatste tijd dat ik aan dit tempo Afrika in nog geen jaar zou doorkruisen.

Onthoud: geen geld thuis bewaren. Dat is gevaarlijk. Mensen zijn slecht tegenwoordig, en de armoede drijft hen naar het kwaad. Open een bankrekening, waar je ook maar wil, maar bewaar geen geld in huis.

Zorg ervoor dat je gezond blijft, en de kinderen ook. Wat mij betreft: ik zal niet ten onder gaan, ik ben een taaie. Ik heb al zoveel overleefd, en misschien zal ik ook de rest wel doorstaan. Vaarwel.

Warme kussen, voor jou én de kinderen, en moge God je behoeden.

Ik stuur je nog het adres in Kaapstad.